Ενα σκάνδαλο με σφραγίδες και υπογραφές 4 υπουργών!

Το σκάνδαλο των ιατρικών προμηθειών, με τη βούλα της Πολιτείας μάλιστα, ξεκινάει το 2001 με την Κοινή Απόφαση των υπουργών Ανάπτυξης, Οικονομικών, Εργασίας και Υγείας (Ν 2955/ 2001). Ετσι, μπορούσε «να καθορίζεται ανώτατη τιμή προμήθειας χωρίς διαγωνισμό συγκεκριμένων υλικών που δεν είναι συγκρίσιμα, καθώς και υλικών των οποίων ο χαρακτηρισμός ως πλέον καταλλήλων προς χρήση εξαρτάται από τις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου ασθενούς, όπως υλικών οστεοσύνθεσης, αρθροπλαστικής, ενδοφακών και βαλβίδων υδροκεφαλίας». Ουσιαστικά, δηλαδή, με αστήρικτο και απαράδεκτο «επιχείρημα» ότι κάποια υλικά «δεν είναι συγκρίσιμα» με κάποια άλλων διεθνών εταιριών, έδιναν τις «δουλειές» με απευθείας αναθέσεις μόνο σε συγκεκριμένες εταιρίες και τους Ελληνες ενδιάμεσούς τους. Και αυτό παρότι κοινή πεποίθηση μεταξύ των επιστημόνων είναι ότι πλειάδα εταιριών παράγει αντίστοιχα σπάνια υλικά και, ως εκ τούτου, ήταν τουλάχιστον εκ του πονηρού η προτίμηση κάποιων εταιριών. Ωστόσο, όπως τονίζει το ΣΔΟΕ, το σημαντικότερο είναι ότι οι τιμές «που ορίζονταν με ΦΕΚ ήταν πολλαπλάσιες αυτών που ίσχυαν το ίδιο διάστημα στις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες» . Και υπογραμμίζει με έμφαση το Σώμα:...

«Ποιοι ήταν τα μέλη των επιτροπών που καθόριζαν αυτές τις τιμές, με ποιον τρόπο τις καθόρισαν, τι μεθόδους χρησιμοποιούσαν και τι έρευνες αγοράς διενήργησαν δεν έχει αναγραφεί εξ όσων γνωρίζουμε ποτέ και πουθενά» .

Βαρύτατες καταγγελίες

Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε σχεδόν καθ’ όλη τη δεκαετία του 2000. Σε αυτό το διάστημα συχνά η υπόθεση έφτασε στη Βουλή με βαρύτατες καταγγελίες, ενώ σημειώθηκαν σκληρές υπουργικές κόντρες στις εκάστοτε κυβερνήσεις. Το 2007, η Ελλάδα έφαγε καμπάνα από το Ευρωδικαστήριο και το 2008 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απείλησε με δεύτερη προσφυγή εκεί. Ακόμα και τότε όμως, αν και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να καταργήσει τη νέα επίμαχη διάταξη, που στο μεταξύ είχε περάσει (άρθρο 37 του νόμου 3784/2009), άφησε σιωπηρά αμετάβλητο το από δεκαετίας παράνομο καθεστώς, αφού τα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία συνέχισαν, ελλείψει άλλης εναλλακτικής λύσης, να προμηθεύονται τα υλικά που τους ήταν αναγκαία με βάση τις τιμές των καταργηθεισών Υπουργικών Αποφάσεων . Γεγονός που εξυπηρετούσε πρωτίστως τα επιχειρηματικά καρτέλ όπως κατέθεσαν μάρτυρες στο ΣΔΟΕ.

(Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής)