Οι αμείλικτοι ψαλιδοχέρηδες

(της Ελιζαμπέττας Καζαλόττι)

Διαδέχονται με τηλεοπτικούς ρυθμούς η μια την άλλη οι χοντροκομμένες γκάφες κυβερνητικών στελεχών που, από την πρεμούρα τους να περικόψουν δαπάνες, κατεδαφίζουν το κοινωνικό κράτος, καταπατώντας τα δικαιώματα ακόμη και των πιο αδύναμων κρίκων της κοινωνίας μας.  

Δεν αμφιβάλλουμε ότι αρκετοί είναι εκείνοι που επί σειρά ετών κορόιδεψαν το κράτος και πλούτισαν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου... Ωστόσο, τελευταία, μαζί με τα ξερά καίγονται όλο και πιο συχνά και τα χλωρά κλαδιά της κοινωνίας μας... Και πιο συγκεκριμένα ομάδες ανθρώπων με αυξημένες ανάγκες φροντίδας, που μπαίνουν διαδοχικά στο στόχαστρο των αμείλικτων ψαλιδοχέρηδων. 

Πρώτα ήρθε η σειρά απόρων, ακόμη και αστέγων που στοχοποιήθηκαν από το ειδικό τέλος ακινήτων. Στη συνέχεια εκείνη των χρονίως πασχόντων από σοβαρές ασθένειες, που είδαν να περικόπτονται τα ίδια τα ποσοστά της αναπηρίας τους, προκειμένου να εξοικονομηθούν δαπάνες. Και ποιος ξέρει τι άλλο θα σκαρφιστούν στο μέλλον τα σαΐνια της λιτότητας. Είναι ωστόσο σαφές ότι όλα αυτά τα μέτρα εμπεριέχουν την αυτοαναίρεσή τους και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα υποχρεώνουν τους εμπνευστές τους να κάνουν ένα βήμα πίσω, προκειμένου να αποφύγουν την κοινωνική κατακραυγή. Συνέβη τόσο με το χαράτσι στα ακίνητα, που συνδέθηκε με την παροχή ρεύματος και επιβλήθηκε ακόμη και σε σεισμόπληκτους που ζουν σε κοντέινερ, όσο και με τις περικοπές...

στα ήδη πενιχρά επιδόματα και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη οροθετικών, λεπτών μεταμοσχευμάτων, πασχόντων από αυτισμό, μεσογειακή αναιμία κ.λπ. 

Στη δεύτερη περίπτωση, δεν πέρασαν ούτε δύο εικοσιτετράωρα από την ανακοίνωση του μέτρου και το υπουργείο Εργασίας αναγκάστηκε να βάλει ολοταχώς... την όπισθεν και να δεσμευτεί για διορθωτικές κινήσεις. Κάτι παρόμοιο ελπίζουμε να συμβεί στο άμεσο μέλλον και με περιπτώσεις ίσως λιγότερο γνωστές, αλλά επίσης κραυγαλέες. Όπως η πρωτοφανής σύλληψη του υπουργού Υγείας και η εμμονή του, παρά τις αντιδράσεις, να ξεσπιτώσει στο όνομα της λιτότητας πάσχοντες από ψυχικές ασθένειες για να στεγάσει χρήστες ναρκωτικών ουσιών σε πρόγραμμα υποκατάστασης με μεθαδόνη... Απίστευτο και αυτό, όμως αληθινό. Επιχειρείται στο πλαίσιο της νέας πρωτοβουλίας του υπουργείου και του ΟΚΑΝΑ να εγκατασταθούν μονάδες διάθεσης μεθαδόνης στα νοσοκομεία. Πρωτοβουλία χωρίς αμφιβολία χρήσιμη, καθώς θα μπορούσε να συμβάλει στην εξάλειψη των λιστών αναμονής του οργανισμού, στις οποίες βρίσκονται παγιδευμένοι χιλιάδες χρήστες. Το αλλόκοτο είναι ότι προκειμένου να εγκατασταθεί παρόμοια μονάδα στο Δρομοκαΐτειο, γίνεται έξωση στους ενοίκους ενδονοσοκομειακού ξενώνα που οδηγούνται ξανά στο ψυχιατρείο και σε συνθήκες νοσηλείας από τις οποίες είχαν «δραπετεύσει» πολλά χρόνια πριν και συγκεκριμένα το 1989, όταν δημιουργήθηκε ο εν λόγω ξενώνας στο πλαίσιο της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Απειλούνται επίσης με κυρώσεις όσοι από τους εργαζομένους στο νοσοκομείο αντιδρούν στην πραγματοποίηση του σχεδίου. Πρόκειται για ακόμα ένα παράδειγμα βαριάς ασθένειας του συστήματος, που εκδηλώνεται φανερά τον τελευταίο καιρό. Και προχειρότητα, έλλειψη σχεδιασμού, αυθαιρεσία χαρακτηρίζουν πολλά μέτρα της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να πλήττεται ανεπανόρθωτα η αξιοπιστία της. Μια από τα ίδια με λίγα λόγια, παρά τις υποσχέσεις για εξυγίανση του συστήματος και τις εξαγγελίες για εξορθολογισμό και δικαιοσύνη. Λόγια του αέρα, αν κρίνουμε από τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν και αποδεικνύουν ότι η κατάσταση διαιωνίζεται. Κάποιοι δηλαδή παραμένουν στο απυρόβλητο και άλλοι, συγκεκριμένα τα πλέον αδύναμα στρώματα της κοινωνίας, στοχοποιούνται από τους χειρισμούς κυβερνητικών στελεχών. Αν θέλει να επανακτήσει την αξιοπιστία της η κυβέρνηση -και είναι μια ευκαιρία- οφείλει να αποφεύγει παρόμοιες γκάφες στο εξής.

(Ελευθεροτυπία)