Το «καταραμένο» ντραφτ των Σέλτικς

Πριν από 25 χρόνια, μία «μαύρη» Κυριακή ένα δραματικό γεγονός έλαβε χώρα, ένα γεγονός που ήταν τόσο συγκλονιστικό για το μπασκετικό κόσμο και όχι μόνο που κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήταν πραγματικότητα.
Στις 19 Ιουνίου του 1986, στο Μέριλαντ των ΗΠΑ, πέθανε από χρήση κοκαΐνης ο Λεν Μπίας. Το σκηνικό εκείνη την ημέρα έξω από το Μεμόριαλ του Μέριλαντ ήταν σουρεαλιστικό και δραματικό συνάμα, με τους συγγενείς και τους συμπαίκτες του Μπίας να είναι μαζεμένοι σε μία αίθουσα του νοσοκομείου και να κοιτάζονται μεταξύ τους χωρίς να μπορούν ακόμα να συνειδητοποιήσουν ότι ο Λεν δεν είναι πια μαζί τους και ότι είχε φύγει από την ζωή.
Για αυτούς ειδικά ήταν σαν να έβλεπαν ένα εφιάλτη και περίμεναν πως και πώς να ξυπνήσουν. Το δυστύχημα ήταν ότι ζούσαν κάτι πέρα για πέρα αληθινό. Μέχρι και τις μέρες μας το περιστατικό στοιχειώνει το πανεπιστήμιο και τους φίλους του Μέριλαντ και όχι μόνο.
Θρύλος στο Μέριλαντ
Ο Μπίας είναι μέχρι και σήμερα ο καλύτερος παίκτης...
στην ιστορία του Μέριλαντ και ο καλύτερος παίκτης που έχει υπάρχει ποτέ στην Ατλάντικ Κοστ. Ήταν ακόμα καλύτερος και από τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Ντέιβιντ Τόμπσον, τον Ραλφ Σάμπσον και τον Κρίστιαν Λέτνερ. Ο Λεν ήταν ένας παίκτης ο οποίος τα είχε όλα. Ήταν ένα πάουερ φόργουορντ με την δύναμη ενός σέντερ, την ταχύτητα ενός σμολ φόργουορντ και την εκτελεστική δεινότητα ενός σούτινγκ γκάρντ. Αλλά όλα αυτά τα στοιχεία δεν μπορούν να περιγράψουν ούτε στο ελάχιστον τις ικανότητες του παίκτη και να πουν την ιστορία του.
Ο Λεν μπορούσε να τα κάνει όλα και μάλιστα όχι απλά καλά, αλλά εξαιρετικά. Μέχρι τις ημέρες μας δεν υπάρχει ένας παίκτης ο οποίος να μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Τρομερά αθλητικός, μπορούσε να πάρει φόρα και να πάει μέχρι το κάρφωμα με οποιοδήποτε αντίπαλο μπροστά του, είχε φαρμακερό σουτ, μπορούσε να παίξει τρομερή άμυνα, μάζευε ριμπάουντ σε άμυνα και επίθεση, έκοβε, πάσαρε, έκανε τα πάντα γενικά. Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι χρόνο με τον χρόνο βελτιωνόταν το παιχνίδι του. Την σεζόν 1985-86 τελείωσε με μέσο όρο 23,2 πόντους στο ενεργητικό του με την φανέλα του Μέριλαντ. Ψηφίστηκε δύο φορές παίκτης της χρονιάς στην Ατλάντικ Κοστ, κέρδισε τον τίτλο του MVP στο τουρνουά της Ατλάντικ Κοστ το 1984, ήταν μέλος της καλύτερης ομάδας της Αμερικής για την σεζόν 1985-86, έπαιξε σε 4 σερί πρωταθλήματα του NCAA, όπου κατάφερε δύο φορές να φτάσει μέχρι τους «16». Μέχρι το 2002 ήταν ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Μέριλαντ με 2.149 πόντους, μέχρι ο Χουάν Ντίξον να σπάσει το ρεκόρ του. Αλλά όλα αυτά είναι λίγα μπροστά στα όσα περίμεναν από αυτόν στο μέλλον.

Το μεγαλύτερο αν.. στην ιστορία του ΝΒΑ
Είναι ο παίκτης που αποτελεί μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο ερωτηματικό, είναι αυτός για τον οποίο ότι εικασία και να κάνεις για την μετέπειτα πορεία του και εξέλιξη μάλλον θα πέσεις μέσα. Για το αμερικάνικο μπάσκετ σίγουρα μέχρι και σήμερα αιωρείται το ερώτημα: «τι θα γινόταν αν…». Το ίδιο αναρωτιέται και η Βοστόνη (Σέλτικς) η οποία όντας πρωταθλήτρια (το 1985) τον επέλεξε στα ντραφτ (στο νούμερο 2) του 1986. Έτριβε τα χέρια της που ένα χρόνο νωρίτερα είχε κάνει ανταλλαγή με τους Σιάτλ Σούπερσονικς τον Χέντερσον και χρηματικά ανταλλάγματα για να πάρει το πικ στα ντραφτ. Την ημέρα που τον έκανε δικό της οι οπαδοί της πίστευαν ακράδαντα ότι ο Μπίας ήταν εκείνος που θα την βοηθούσε να συνεχίσει την δυναστεία της και την δεκαετία του 90’. Αλλά δυστυχώς για τους ίδιους και για την Βοστόνη, η κορυφαία στιγμή του Μπίας στο ΝΒΑ, ήταν μόνο η ημέρα της επιλογής του στα ντραφτ και όχι η καριέρα του.

Μετά την επιλογή του και αφού έδωσε, με τον πατέρα του να είναι στο πλευρό του, συνέντευξη τύπου, έχοντας παράλληλα υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με την αθλητική εταιρεία Reebok έναντι 3 εκατομμυρίων δολαρίων, πήρε το αεροπλάνο και επέστρεψε στο Μέριλαντ για να γιορτάσει, με τους δικούς του ανθρώπους, την οικογένεια του και τους συμπαίκτες στο πανεπιστήμιο, την επιτυχία του. Αφού πρώτα δείπνησε, στην συνέχεια πήγε σε ένα πάρτι με συμφοιτητές του και μετά στο δωμάτιο του στο πανεπιστήμιο. Περίπου στις 3 τα ξημερώματα σύμφωνα με την αστυνομική έρευνα, έκανε χρήση κοκαΐνης, η οποία του δημιούργησε καρδιακή αρρυθμία, από την οποία δεν μπόρεσε κανείς να τον συνεφέρει και είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει την ζωή του στις 8:55 το πρωί.

Ο μοναδικός παίκτης στο ΝΒΑ που αποσύρθηκε η φανέλα του χωρίς να έχει παίξει ούτε ένα παιχνίδι
Ο Μπίας μπορεί να μην έπαιξε ποτέ επίσημο παιχνίδι για την Βοστόνη, αλλά η φανέλα με το όνομα του αποσύρθηκε από τους Σέλτικς και κρεμάστηκε στην οροφή του γηπέδου τους. Ο Μπίας θα μπορούσε να έχει γράψει διαφορετικά όλη την ιστορία του ΝΒΑ, από ότι την γνωρίζουμε σήμερα, θα μπορούσε να είναι από τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος παίκτης που έχει παίξει ποτέ το συγκεκριμένο σπορ. Έγινε ωστόσο ο μοναδικός παίκτης του οποίου η φανέλα αποσύρθηκε από την ομάδα του χωρίς να έχει παίξει ούτε ένα παιχνίδι για αυτή. Και δεν μιλάμε για οποιαδήποτε ομάδα, αλλά για την Βοστόνη. Οι Σέλτικς πλήρωσαν επίσης βαρύ τίμημα, αφού με τον Μπίας έδειχνε ομάδα που θα μπορούσε να πάρει πολλά πρωταθλήματα ακόμα, αλλά στοιχειωμένη από τον θάνατο του, κατάφερε να κατακτήσει μόνο ένα (2008) σε 25 χρόνια, μετά το 1986. Ακόμα έχει στο μυαλό της το ερώτημα τι θα μπορούσε να έχει καταφέρει για αυτόν. Θα μπορούσε με τον Μπίας παίκτες σαν τον Μακ Χέιλ και τον Πάρις να παρατείνουν την καριέρα τους και θα μπορούσε ο Λάρι Μπερντ να κλείσει την καριέρα του με ένα πρωτάθλημα; Αληθινές απαντήσεις πάντως δεν θα πάρουν ποτέ ούτε αυτοί, ούτε εμείς.
Η Βοστόνη είναι μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στην ιστορία του ΝΒΑ. Τα 17 λάβαρα πρωταθλημάτων που κρέμονται από την οροφή του γηπέδου της το αποδεικνύουν και είναι ελάχιστες οι ομάδες εκείνες οι οποίες έχουν εξίσου πλούσια ιστορία. Οι σεζόν 1981 έως 1986 ήταν εξαιρετικές για την Βοστόνη και τους οπαδούς της. Το 1981 ήταν η δεύτερη χρονιά που έπαιζε με τη φανέλα της, ο θρυλικός Λάρι Μπέρντ και χρόνια που κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα. Στη συνέχεια ο Λάρι πλαισιώθηκε από τους Κέβιν Μακ Χέιλ και Ρόμπερτ Πάρις και οι Σέλτικς κατέκτησαν άλλα δύο πρωταθλήματα, το ένα το 1984 και το άλλο το 1986. Συγκεκριμένα στις 8 Ιουνίου του 1986, στο 6ο παιχνίδι της σειράς με τους Χιούστον Ρόκετς πήραν την νίκη και πανηγύρισαν τον τίτλο. Η ομάδα εκείνη θεωρείται ως μία από τις κορυφαίες στην ιστορία του ΝΒΑ. Η "Μεγάλη Τριάδα" ήταν στο απόγειο της καριέρας της και η Βοστόνη ήταν έτοιμη να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις προκειμένου να συνεχίσει εξίσου δυναμικά και στο μέλλον, έχοντας εξασφαλίσει την δεύτερη επιλογή στα ντραφτ του 1986 (ποτέ στο παρελθόν δεν είχε τόσο υψηλή επιλογή). Με την απόκτηση του Μπίας ήταν ενθουσιασμένη και πίστευε ότι  κυριαρχία της θα συνεχιζόταν για αρκετά ακόμα χρόνια. Άλλωστε ο Μπίας ήταν μόλις 22 χρόνων.

Μυστήριο ακόμα και για τους γιατρούς ο θάνατος του
Με το που έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του, οι αρχικές πληροφορίες ήθελαν να οφείλεται σε ανακοπή καρδιάς. Στην συνέχεια και όσο οι ώρες κυλούσαν τόσο οργίαζαν οι φήμες ότι πέθανε από χρήση κοκαΐνης. Εκείνη τη στιγμή κανείς δεν μπορούσε να το πιστέψει, αφού όλοι υποστήριζαν ότι πρόκειται για ένα θρήσκο και βαθιά συναισθηματικό παιδί, πολύ εργατικό το οποίο ποτέ δεν θα έκανε χρήση ναρκωτικών. Ήταν λογικό όταν οι πληροφορίες επιβεβαιώθηκαν, όλος ο μπασκετικός κόσμος και όχι μόνο να είναι συντετριμμένος αλλά ακόμα και τότε δεν μπορούσε να το χωνέψει.
Ο Μπίας είχε πεθάνει από χρήση κοκαΐνης η οποία ανάγκασε την καρδιά του να διακόψει τη λειτουργία της με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατος. Οι τοξικολογικές εξετάσεις που έγιναν έδειξαν ότι πέρα από την κοκαΐνη δεν υπήρχε στο αίμα του ίχνος αλκοόλ ή άλλου ναρκωτικού. Ο νεαρός λίγες μέρες πριν την επιλογή του στα ντραφτ είχε περάσει από ιατρικές εξετάσεις και ήταν απόλυτα υγιής και δεν είχε κανένα καρδιολογικό πρόβλημα, όπως υπήρξε έντονη φημολογία λίγες μέρες μετά το θάνατο του. Τα ερωτηματικά ήταν πολλά ακόμα και στην ιατρική κοινότητα. Η χρήση κοκαΐνης μπορούσε να τον οδηγήσει στον θάνατο από την πρώτη κιόλας φορά που την δοκίμασε;
Η βιοψία έδειξε ότι η καρδιά ήταν σε άριστη κατάσταση, τα αγγεία του επίσης, κάτι που φανέρωνε ότι δεν ήταν χρόνιος χρήστης ναρκωτικών ουσιών. Ειδικοί γιατροί πάνω σε θέματα ναρκωτικών, όπως ήταν ο δόκτωρ Σμίαλιεκ, υποστήριξαν ότι ο θάνατος του ήταν μία σπάνια περίπτωση, αφού ο οργανισμός ενός απλού ανθρώπου μπορεί να αντέξει τα 6.5 mg κοκαΐνης ανά λίτρο αίματος. Ο Δρ. Λέστερ Γκρίνσπουν, ειδικός γύρω από την κοκαΐνη του Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, υποστήριξε ότι ορισμένα άτομα έχουν τρομερή ευαισθησία σε οποιοδήποτε είδος ναρκωτικού και ειδικά στην κοκαΐνη, η οποία μπορεί να προκαλέσει διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς ή του εγκεφάλου και ακαριαίο θάνατο διακόπτοντας τη ροή του αίματος τις αρτηρίες. Οι ισχυρισμοί αυτοί μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο την θλίψη.

Έσωσε κόσμο ο θάνατος, τραγικό χαμό είχε και ο αδερφός του
Η αλήθεια είναι ότι ο Μπίας όσο εξαιρετικός παίκτης ήταν και όσο σταρ θα μπορούσε να γίνει, ο θάνατος του έγινε ακόμα μεγαλύτερη υπόθεση και ενέπνευσε πολύ περισσότερο κόσμο. Πολύ ακόμα και σήμερα λένε ότι ο Μπίας μπορεί να έχασε την ζωή του αλλά η ιστορία του έσωσε πολύ περισσότερο κόσμο. Αποτέλεσε το σύμβολο για αρκετές γενιές της Αμερικής, για τους κινδύνους που κρύβει η χρήση ναρκωτικών ακόμα και για πρώτη φορά. Πραγματικά ήταν χιλιάδες κόσμου που μετά από τον θάνατο του άλλαξε τον τρόπο ζωής του, σταμάτησε την χρήση ναρκωτικών, ο Λεν αποτέλεσε για αυτούς ένα τραγικό παράδειγμα που πραγματικά τους ταρακούνησε. Ο θάνατος του, όπως ήταν λογικό, άλλαξε και την ζωής της οικογένειας του. Οι γονείς του ταξίδεψαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτης της Αμερικής και μίλησαν για τους κινδύνους που κρύβουν τα ναρκωτικά προκειμένου να προστατέψουν τους νεολαίους να μην πάθουν ότι και ο γιος τους. Αλλά η μοίρα, τους επεφύλασσε και ένα ακόμα βαρύ χτύπημα στο μέλλον. 
Ο Λεν είχε ένα μικρότερο αδερφό, τον Τζέι, ο οποίος επίσης ήταν εξαιρετικός μπασκετμπολίστας και πολλά υποσχόμενος. Δεν έδειχνε ότι θα μπορούσε να γίνει σαν τον αδερφό του ωστόσο θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ. Όταν πέθανε ο Λεν ήταν 16 ετών. Μετά την κηδεία του αδερφού του πήγε στο γήπεδο να παίξει κανονικά παιχνίδι με την ομάδα του σχολείου. Ένας δημοσιογράφος της εποχής που τον ακολούθησε για να του «κλέψει» μερικές δηλώσεις, έμεινε έκπληκτος από την απόφαση του και το κουράγιο του να αγωνιστεί. Μάλιστα τον ρώτησε σχετικά μετά το τέλος του παιχνιδιού για την επιλογή του αυτή και ο Τζέι του είπε: «Ο Λεν θα ήθελε να παίξω αυτό το παιχνίδι κανονικά..θα ήθελε να με δει.» και δεν είπε κάτι άλλο. Ο Τζέι είχε όπως και ο αδερφός του τραγικό θάνατο. Το 1990 πυροβολήθηκε σε ένα παρκινγκ στην Ουάσιγκτον και πέθανε ακαριαία, από ένα ζηλιάρη σύζυγο ο οποίος πίστευε ότι φλέρταρε την γυναίκα του.    

Ύποπτος γνωστό βαποράκι, εξιλαστήριο θύμα ο προπονητής του
Στην κηδεία του συγκεντρώθηκε πάνω από 11.000 κόσμος που θέλησε να του πει το τελευταίο αντίο από κοντά και να τον ευχαριστήσει για τις ευχάριστες και αξέχαστες στιγμές που του είχε προσφέρει. Η αστυνομία κάτω και από την ασφυκτική πίεση της δημοσιότητας, συνέλαβε και ενέκρινε τον Μπριάν Τριμπλ ο οποίος είχε θεαθεί τη βραδιά του θανάτου του μαζί του. Ήταν ένας νεαρός, εμφανίσιμος ο οποίος είχε τραβήξει τα βλέμματα της αστυνομίας ως ύποπτος για εμπορία ναρκωτικών και στο παρελθόν, αφού έκανε τρομερά πολυτελή ζωή, οδηγούσε μια Μερσεντές, ήταν πάντα σε κοσμικά πάρτι και είχε συναναστροφές με πλουσίους και διάσημους. Οι πληροφορίες τον ήθελαν λίγες ώρες πριν από το θάνατο του να κυκλοφορεί μαζί με τον Μπίας σε διάφορα σημεία της Ουάσινγκτον. Ο Τριμπλ πάντως το 1987 αθωώθηκε για την υπόθεση, δεν υπήρχαν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι έδωσε τα ναρκωτικά στον Μπίας και ότι είχε οποιαδήποτε σχέση με τον θάνατο του. Το 1990 συνελήφθη και πάλι, για άλλη υπόθεση με διακίνηση κοκαΐνης. 
Ο προπονητής του στο πανεπιστήμιο του Μέριλαντ "Lefty" Ντρίσελ αναγκάστηκε να υποβάλει παραίτηση ενώ κατηγορήθηκε ότι χειραγώγησε παίκτες της ομάδας μπάσκετ του πανεπιστημίου να είναι προσεκτικοί στις καταθέσεις τους στην αστυνομία σχετικά με το θάνατο Μπίας. Τους προέτρεψε μάλιστα, σύμφωνα με τις κατηγορίες, αν ερωτούνται αν είχε υποπέσει στην αντίληψή τους και άλλο παρόμοιο περιστατικό στο πανεπιστήμιο να το αρνηθούν. Ο Ντρίσελ, ο οποίος ήταν ένας από τους πιο διάσημους προπονητές στην Αμερική, αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες, αλλά είχε υποπέσει στο ολίσθημα να πει ότι η κοκαΐνη είναι κάτι που χρησιμοποιείται από παίκτες γιατί τους ανεβάζει και βελτιώνει την απόδοση τους. Ο Ντρίσελ δεν ήταν κανένας άγιος, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν περισσότερο εξιλαστήριο θύμα παρά ο θύτης. Στην συνέντευξη τύπου μετά από την παραίτηση του έστειλε ωστόσο στο τέλος της ομιλίας του το ορθό μήνυμα: «Δεν υπάρχουν ναρκωτικά τα οποία σε κάνουν καλύτερο, απλά σκοτώνουν..»
Πάντως δεν βρέθηκε και δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ο άνδρας που έκανε το τηλεφώνημα στην αστυνομία λίγη ώρα πριν πεθάνει ο Μπίας, ο οποίος καλούσε σε βοήθεια και ζήτησε ασθενοφόρο. Ίσως αυτός να έχει δώσει πολύτιμες πληροφορίες για το πώς φτάσαμε στο μοιραίο. Η αστυνομία δεν μπόρεσε ποτέ να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις. Με ποιον ήταν εκείνο το βράδυ; Τα ναρκωτικά τα πήρε στο δωμάτιο του ή νωρίτερα; Ήταν μόνος στο δωμάτιο του όταν πέθανε ή νωρίτερα είχε παρέα; Πως βρέθηκε ο άγνωστος εκεί που έκανε το ανώνυμο τηλεφώνημα; Πράγματι πήγε στο δωμάτιο του ή κάποιοι τον μετέφεραν εκεί;
Ο Λεν Μπίας ήταν ο πρώτος γνωστός αθλητής ο οποίος πέθανε από ναρκωτικά. Σε μια εποχή  όπου υπήρχαν πολλές φήμες και ιστορίες και για άλλους παίκτες οι οποίοι έκαναν χρήση κοκαΐνης αλλά ουδείς τόσο διάσημος δεν είχε πεθάνει, ήταν λογικό η περίπτωση του Μπίας να έχει μεγάλο αντίχτυπο.

Και ο Ρόι Τάρπλεϊ ήταν στα καταραμένα ντραφτ του 1986
Τα ντραφτ του 1986 χαρακτηρίστηκαν από πολλούς σαν τα καταραμένα ντραφτ στην ιστορία του ΝΒΑ. Ο Κρις Γουόσμπερν ο οποίος είχε επιλεγεί στο νούμερο 3 ποτέ δεν έκανε καριέρα στο ΝΒΑ, είχε παραδεχτεί μάλιστα ότι και ο ίδιος είχε κάνει χρήση ναρκωτικών και κοκαΐνης γιορτάζοντας την επιλογή του στα ντραφτ. Είχε πρόβλημα εξάρτησης από τα ναρκωτικά για πολλά χρόνια, έμεινε μέχρι και άστεγος για μερικούς μήνες, πριν καταφέρει να αποτοξινωθεί. Ο Ουίλιαμ Μπέντφορντ ο οποίος ήταν το νούμερο 6 στις επιλογές σε εκείνα τα ντραφτ, πέρασε αρκετά χρόνια από την ζωή του στην φυλακή με κατηγορίες σχετικά με ναρκωτικά. Ένας πολύ καλός δικός μας γνώριμος, από την θητεία στην Ελλάδα, ο Ρόι Τάρπλεϊ ο οποίος είχε επιλεγεί στο νούμερο 7 των ντραφτ του 1986 κατάστρεψε επίσης την καριέρα του στο ΝΒΑ λόγω χρήσης ναρκωτικών. Του απαγορεύτηκε δια βίου να παίξει στο μαγικό κόσμο. Και όλοι θυμόμαστε τι δυνατότητες είχε ο συγκεκριμένος παίκτης.  
Η φουρνιά του 1986 και ειδικά ο θάνατος του Μπίας, ήταν αυτά που ανάγκασαν την πολιτεία αλλά και το ίδιο το ΝΒΑ να δώσουν μεγαλύτερη βάση σε ενδελεχείς έρευνες γύρω από αθλητές που ήταν να επιλεγούν στα ντραφτ. Επιπλέον άρχισαν να γίνονται περισσότερο σεμινάρια και επιμορφωτικές ομιλίες στους φοιτητές-αθλητές, που τους έκαναν μαθήματα ζωής και το πώς τα ναρκωτικά μπορούν να καταστρέψουν τις ζωές τους αλλά και τις μελλοντικές τους καριέρες.

Τι θα μπορούσε να έχει πετύχει..;
Ο Μπίας όπως λένε όλοι όσοι τον είχαν δει να παίζει από κοντά, δεν είχε αδυναμίες στο παιχνίδι του. Το μόνο που θα μπορούσε να του στερήσει μία λαμπρή καριέρα με τίτλους και αμέτρητες διακρίσεις θα ήταν τα ναρκωτικά (όπως και έγινε) ή ένας σοβαρός τραυματισμός. Αν τίποτα από αυτά δεν συνέβαινε τότε θα ήταν ο μοναδικός παίκτης που θα μπορούσε να ξεπεράσει τον Μάικλ Τζόρνταν. Θα ήταν ο παίκτης ο οποίος θα έδινε παράταση στην δυναστεία των Μπόστον Σέλτικς.
Ποια ήταν τα παικτικά χαρακτηριστικά του όμως; Ο Μπίας είχε τρομερό και ακριβές τζαμπ σουτ, το σουτ του ήταν τόσο γλυκό και είχε τόσο εξαιρετική επαφή με το καλάθι, ισάξιο του Λάρι Μπερντ, καλύτερο του Ρέι Άλεν και του Ρέτζι Μίλερ. Ήταν τόσο αθλητικός παίκτης, τόσο εκρηκτικός και με πλαστικές κινήσεις στο παιχνίδι του, που ίσως ούτε ο Μάικλ Τζόρνταν δεν ήταν καλύτερος. Είχε την αλτικότητα του Σον Κεμπ που θα μπορούσε κάθε φάση του να είναι ένα χάιλαϊτ. Θεωρείται ο καλύτερος παίκτης που έχει βγάλει ποτέ η Ατλάντικ Κοστ, καλύτερος του Τζόρνταν και του Ραλφ Σάμπσον.
Στο κολέγιο ήταν πραγματικά ασταμάτητος. Δεν ήταν μόνο τα εξαιρετικά στατιστικά που είχε στα παιχνίδια του, δεν ήταν μόνο οι πόντοι που σκόραρε, δεν ήταν μόνο το θέαμα που προσέφερε, ήταν γενικά η ενέργεια και το πάθος που έβγαζε στο παιχνίδι του, που τον έκαναν τόσο ξεχωριστό. Ήταν ο παίκτης ο οποίος ξεσήκωνε το κοινό με τα τρομερά καρφώματα του, με τα ακροβατικά του όταν είχε την μπάλα στην περιφέρεια και με τα θεαματικά του κοψίματα.
Ο Μπίας στην πρώτη του χρονιά στην Βοστόνη θα ήταν ο έκτος παίκτης της. Θα μπορούσε άνετα να είναι ο καλύτερος 6ος παίκτης του πρωταθλήματος και ο καλύτερος ρούκι. Θα ήταν αυτός που θα προσέφερε όχι μόνο πολύτιμες λύσεις και πόντους αλλά θα έδινε πολύτιμες ανάσες στον Λάρι Μπερντ και τον Μακ Χέιλ, κάτι που θα τους βοηθούσε όχι μόνο να είναι πιο φρέσκοι στο παιχνίδι τους αλλά να παρατείνουν και την διάρκεια της καριέρας τους. Η πεντάδα με Μπερντ, Μακ Χέιλ, Ρόμπερτ Πάρις, Ντένις Τζόνσον και Ντάνι Έιντζ είχε ανάγκη τον Μπίας εκείνα τα χρόνια.
Ο Μπίας θα ήταν ο επόμενος ηγέτης της ομάδας, όπου θα την βοηθούσε να φτάσει τους 20 τίτλους και ίσως και παραπάνω πριν μπει η νέα χιλιετία. Οι Σέλτικς είχαν κατακτήσει το πρωτάθλημα του 1986. Την επόμενη χρονιά χωρίς τον Μπίας, ο Μπερντ και ο Μακ Χέιλ αναγκάστηκαν και πάλι να παίζουν 40λεπτα + σε κάθε παιχνίδι. Και δεν ήταν κανένας από τους δύο, παίκτης ο οποίος δεν θα έδινε το μάξιμουμ όσο θα ήταν μέσα στο παρκέ και θα έκανε συντήρηση δυνάμεων. Η Βοστόνη έφτασε στους τελικούς του 1987. Ο Μακ Χέιλ έπαιξε όλα τα παιχνίδια των πλέι οφ με σπασμένο πόδι, κάτι που τον οδήγησε στην απόσυρση, ο Μπερντ είχε μείνει από ενέργεια και κουράγια. Τελικά έχασε τον τίτλο στο 6ο παιχνίδι της σειράς από τους Λέικερς.
Με τον Μπίας η Βοστόνη θα μπορούσε να έχει κερδίσει εκείνο τον τίτλο και μερικούς ακόμα στην συνέχεια. Στα μέσα της 10ετίας του 90 θα έπαιρνε την σκυτάλη του ηγέτη από τον Μπερντ και το 1998 μαζί με τον Πιρς η ομάδα θα μπορούσε να έχει κατακτήσει ένα ακόμα τίτλο. Λογικά θα μπορούσε να παίξει μέχρι τα 36-37 του χρόνια στο ΝΒΑ. Θα ήταν ο συνεχιστής μιας μεγάλης ομάδας που ξεκίνησε από το 1956 με τον Μπιλ Ράσελ, η οποία γνώρισε ένδοξες και χρυσές στιγμές με τον Λάρι Μπερντ και θα μας συγκινούσε με τις απίστευτες μάχες που θα έδινε με τον Μάικλ και το Σικάγο. 

Ηγέτης, μαχητής, κέρδισε μόνος του την Νορθ Καρολάινα
Στην τρίτη του χρονιά στο κολέγιο του Μέριλαντ είχε δώσει ένα παιχνίδι κόντρα στην Νόρθ Καρολάινα, η οποία ήταν στο νούμερο 1 εκείνη την στιγμή των rankings. Είχε 25-1 ρεκόρ και δεν είχε χάσει κανένα παιχνίδι στο Τσάπελ Χιλ. Το Μέριλαντ είχε 14-11 ρεκόρ και έδειχνε το μεγάλο αουτσάιντερ. Στην Καρολάινα έπαιζε τότε ο Μπραντ Ντόχερτι, ο οποίος θα μπορούσε να είναι το νούμερο 1 στα ντραφτ του ΝΒΑ της επόμενης χρονιάς και ο Κένι Σμιθ ο οποίος ήταν ένα τρομερός πόιντ γκαρντ που θα μπορούσε να παίξει σε ομάδα τίτλου στο ΝΒΑ όπως έλεγαν όλοι οι ειδικοί της εποχής. Ο καλύτερος παίκτης όμως στο παρκέ ήταν ο Μπίας, όλοι αυτόν περίμεναν να δουν να αγωνίζεται. Η Καρολάινα ήταν το μεγάλο φαβορί για να προσθέσει μία ακόμα νίκη στο ενεργητικό της, ήταν βασιλική στο παιχνίδι της, είχε τρομερό βάθος και ποιότητα και φυσικά ήταν το μεγάλο όνομα. Το Μέριλαντ ήταν ένα ταπεινό κολέγιο, στο οποίο όμως έπαιζε ο «βασιλιάς», ο Λεν Μπίας. 
Η Νορθ Καρολάινα ξεκίνησε δυνατά. Προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνου προηγήθηκε ακόμα και με 11 πόντους. Όλα έδειχναν ότι έλεγχε το ματς και το Μέριλαντ με εξαίρεση τον Μπίας ήταν φοβισμένο και δεν μπορούσε και δεν φανταζόταν ότι είχε τύχη να γυρίσει το παιχνίδι. Σε μία στιγμή ο Μπίας παίρνει την μπάλα, περνάει σχεδόν όποιον πήγε να του σταθεί εμπόδιο και με ένα alley-oop κάρφωμα, κέρδισε και φάουλ, έκανε τα μάτια των συμπαικτών του να αστράψουν. Το κοινό δεν μπορούσε να πιστέψει την φάση, ήταν εκστασιασμένο. Στην αμέσως επόμενη φάση παίζει καλή άμυνα, κλέβει την μπάλα, βγαίνει στην επίθεση, ευστοχεί σε τζαμπ σουτ από την γωνία και ενώ δύο παίκτες έχουν πέσει πάνω του σε νταμπλ τιμ. Η διαφορά είχε αρχίσει να μειώνεται, το Μέριλαντ πλησίασε στους 3 πόντους, ο Μπίας είχε φτάσει στους 17.
Η Νορθ Καρολάινα κάνει το δικό της ξέσπασμα, αποκαθιστά και πάλι την τάξη στο παιχνίδι, προηγείται με 68-59, όλοι θεωρούν ότι το παιχνίδι έχει τελειώσει πλέον, όχι όμως και ο Μπίας. Ότι δεν πίστευαν ούτε οι ίδιοι οι συμπαίκτες του, ο ίδιος το θεωρούσε κάτι παραπάνω από εφικτό. Σχεδόν μόνος του συνέχιζε να σκοράρει για λογαριασμό του Μέριλαντ, η Νορθ Καρολάινα δεν μπορεί να τον περιορίσει. Απομένουν τρία λεπτά για την λήξη της αναμέτρησης, η διαφορά παραμένει στα ίδια επίπεδα. Φωνάζει στους συμπαίκτες του να τον βοηθήσουν στην άμυνα. Αυτοί τον πιστεύουν, ο Μπίας συνεχίζει να σκοράρει, έχει φτάσει τους 27 πόντους, έχει πάρει μόνος του τον αέρα της Καρολάινα, η διαφορά πάει στους 5 στους 3 πόντους, ο Λεν αλλοιώνει επιθετική προσπάθεια, παίρνει το ριμπάουντ, βγαίνει στην επίθεση, τρίποντο και το παιχνίδι στην παράταση. Εκεί πλέον δεν σταματιέται, η Καρολάινα έχει γονατίσει, την κερδίζει μόνος του με 8-4 επιμέρους σκορ, το Μέριλαντ παίρνει την νίκη με 77-72, ο Μπίας έχει 35 πόντους. Δεν ήταν μόνο χαρισματικός παίκτης, ήταν ηγέτης, είχε απαράμιλλο πάθος και πίστη στις δυνατότητες του. 
Ίσως αν έπαιζε η ιστορία του ΝΒΑ να είχε γραφτεί τελείως διαφορετικά από ότι την γνωρίζουμε σήμερα.

gazzetta.gr