Ενωμένοι, ναι. Αποτελεσματικοί… θα δείξει.

(του Ανδρέα Κατωπόδη)

Έχει να κάνει με το πώς το βλέπεις το ποτήρι. Μισοάδειο ή μισογεμάτο. Όποιος το βλέπει μισογεμάτο, αισιόδοξος από τη φύση του δηλαδή, δε μπορεί παρά να χαρεί με την ομοψυχία που διεκδικεί η πόλη, οι φορείς και οι εκπρόσωποι αυτής την παραχώρηση του θαλασσίου μετώπου από τον ΟΛΠΑ προς το Δήμο Πατρέων. Και όπου «θαλάσσιο μέτωπο» για τους μη μυημένους, τα 3,5 χιλιόμετρα κλειστής λιμενικής ζώνης, από το Θεατράκι μέχρι το Φάρο, που πλέον έχουν απελευθερωθεί από εμπορικές και επιβατικές δραστηριότητες με τη λειτουργία του νέου λιμανιού.
Αν πάλι είσαι απαισιόδοξος από τη φύση σου («ρεαλιστής» θα σου πουν οι απαισιόδοξοι που δε θέλουν να το παραδεχτούν) τότε θα αρχίσεις τα «Και γιατί δεν το έκαναν τόσα χρόνια…;» και τα «Ναι, τώρα που φτάσαμε στο παρά πέντε και δεν προλαβαίνουμε, θυμήθηκαν όλοι να διεκδικήσουν το αυτονόητο που χάνεται». Έχουν κι αυτοί δίκιο, δε λέω… αλλά δε βοηθούν στη δεδομένη χρονική στιγμή που – επιτέλους, σχεδόν πρωτοφανώς – βρέθηκε κάτι να ενώνει εκείνους που έχουν τον καβγά στο τσεπάκι.
Εν κατακλείδι. Προτείνω, όσο ατελέσφορο κι αν φαντάζει, να συμφωνήσουμε όλοι...

στην υποστήριξη όσον αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο για την διεκδίκηση του θαλασσίου μετώπου της πόλης και να επικροτήσουμε προθέσεις και δράσεις, ακόμα κι αν είναι καθαρά συμβολικές. Όπως το να πάρει ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Δημήτρης Γιαννακόπουλος τα κλειδιά του συνεδριακού κέντρου του ΟΛΠΑ, θεωρώντας ότι πλέον ο χώρος μας ανήκει… να γίνονται εκεί από δω και πέρα τα ταραχώδη και μαραθώνια Δημοτικά Συμβούλια… να υψωθεί η σημαία του Δήμου Πατρέων στο χώρο του ΟΛΠΑ, σαν οχυρό που το καταλάβαμε και επειδή το δίκιο  μας πνίγει, μέχρι και τα κάγκελα θα ρίξουμε την επόμενη βδομάδα!!!
«Ένα βήμα πιο κοντά στην απόλυτη αναρχία» που θα έλεγε και ο απαισιόδοξος…

(skaipatras.gr)