Διαβεβαιώσεις έχουν δοθεί κατά κόρον και παλαιότερα, δίνονται και τώρα. Πέρσι ακούγαμε ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα (σκέτο). Φέτος προστίθεται το εφ' όσον εφαρμόσουμε αυτά που έχουν νομοθετηθεί. Μάλιστα, από τα πλέον υπεύθυνα χείλη, του υπουργού Οικονομικών, πληροφορούμαστε ότι τα επόμενα χρόνια (2013, 2014 και 2015) «τα μέτρα που απαιτούνται είναι ελάχιστα, δηλαδή 1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο».
Η πρώτη παρατήρηση που επιβάλλεται να γίνει είναι ότι καλό είναι να αποφεύγονται τόσο μακροχρόνιες προβλέψεις. Όταν στη διεθνή και ειδικά στην ευρωπαϊκή οικονομία η κατάσταση είναι τόσο ρευστή και η μία μετά την άλλη χώρες της ευρωζώνης, με πολλαπλάσιο μέγεθος σε σχέση με την Ελλάδα, κλυδωνίζονται, δεν είναι φρόνιμο οι δικοί μας να πηγαίνουν τόσο μακριά. Επιπλέον, η δικαιολογητική βάση αυτών των προβλέψεων μπορεί να αποδειχθεί σαθρή, όπως και μέχρι τώρα. Είτε τα ως τώρα νομοθετημένα μέτρα δεν εφαρμόστηκαν είτε εφαρμόστηκαν και απέτυχαν, η διάψευση ήταν ηχηρή : νέα μέτρα επιβάλλονταν λίγο καιρό μετά την «αποκήρυξή» τους.
Άλλωστε, τι θα πει «νέα μέτρα»; Για παράδειγμα, το οριζόντιο «κούρεμα» των επικουρικών συντάξεων, που ετοιμάζεται να επιφέρει το υπουργείο Εργασίας με τη δημιουργία ενιαίου ταμείου επικούρησης, πού εντάσσεται; Στα «παλιά» ή στα «νέα» μέτρα Προφανώς και στα δύο, αφού η μεν μείωση των επικουρικών έχει προαναγγελθεί, προκαταλαμβάνοντας μάλιστα τις αναλογιστικές μελέτες. Είναι όμως και «νέο» μέτρο, αφού το σύνολο των σχεδιαζόμενων ρυθμίσεων τώρα γίνεται γνωστό.
Το παιχνίδι με τις λέξεις λοιπόν δεν έχει κανένα νόημα. «Παλιά» ή «νέα» τα μέτρα είναι μέτρα... και όσοι τα νιώσουν στο μισθό ή στη σύνταξή τους δεν σκοτίζονται ιδιαίτερα για τη διάκριση. Πολύ περισσότερο, δεν έχουν κανένα λόγο να πιστεύουν τις διαβεβαιώσεις ότι τα νέα μέτρα θα αποφευχθούν, επειδή «το βάρος θα δοθεί στη μείωση των δαπανών και στην πάταξη της φοροδιαφυγής» . Διότι πρόκειται για επανάληψη παλιότερων εξαγγελιών, που αποδείχτηκαν χωρίς αντίκρισμα.
Ειδικά για τη φοροδιαφυγή, αντί για ορισμένες εντυπωσιακές ανακοινώσεις ονομάτων και συλλήψεις, θα ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικό να ανακοινωθεί κάποια στιγμή πόσα από τα οφειλόμενα μπήκαν στα κρατικά ταμεία. Εκεί θα κριθεί η όποια πρόοδος. Κι αν υπάρξει τέτοια πρόοδος, τότε θα γίνονται περισσότερο πιστευτές διαβεβαιώσεις του τύπου δεν θα ληφθούν νέα μέτρα .
Όμως, μέχρι κάποια από αυτά να τα δούμε στην πράξη, αυτές οι διαβεβαιώσεις δεν προσφέρουν τίποτα στην όποια αξιοπιστία έχει απομείνει. Μόνον αφαιρούν. Μέχρι σήμερα οι πολίτες, μόλις ακούνε τέτοιου τύπου διαβεβαιώσεις, ετοιμάζονται να υποστούν τα (διαψευδόμενα) μέτρα που θα ακολουθήσουν.
Αρκετά. Είναι καιρός να σταματήσει το παιχνίδι των λέξεων και των υποσχέσεων, που δεν μπορούν να εξωραΐσουν τη σκληρή πραγματικότητα.
Η πρώτη παρατήρηση που επιβάλλεται να γίνει είναι ότι καλό είναι να αποφεύγονται τόσο μακροχρόνιες προβλέψεις. Όταν στη διεθνή και ειδικά στην ευρωπαϊκή οικονομία η κατάσταση είναι τόσο ρευστή και η μία μετά την άλλη χώρες της ευρωζώνης, με πολλαπλάσιο μέγεθος σε σχέση με την Ελλάδα, κλυδωνίζονται, δεν είναι φρόνιμο οι δικοί μας να πηγαίνουν τόσο μακριά. Επιπλέον, η δικαιολογητική βάση αυτών των προβλέψεων μπορεί να αποδειχθεί σαθρή, όπως και μέχρι τώρα. Είτε τα ως τώρα νομοθετημένα μέτρα δεν εφαρμόστηκαν είτε εφαρμόστηκαν και απέτυχαν, η διάψευση ήταν ηχηρή : νέα μέτρα επιβάλλονταν λίγο καιρό μετά την «αποκήρυξή» τους.
Άλλωστε, τι θα πει «νέα μέτρα»; Για παράδειγμα, το οριζόντιο «κούρεμα» των επικουρικών συντάξεων, που ετοιμάζεται να επιφέρει το υπουργείο Εργασίας με τη δημιουργία ενιαίου ταμείου επικούρησης, πού εντάσσεται; Στα «παλιά» ή στα «νέα» μέτρα Προφανώς και στα δύο, αφού η μεν μείωση των επικουρικών έχει προαναγγελθεί, προκαταλαμβάνοντας μάλιστα τις αναλογιστικές μελέτες. Είναι όμως και «νέο» μέτρο, αφού το σύνολο των σχεδιαζόμενων ρυθμίσεων τώρα γίνεται γνωστό.
Το παιχνίδι με τις λέξεις λοιπόν δεν έχει κανένα νόημα. «Παλιά» ή «νέα» τα μέτρα είναι μέτρα... και όσοι τα νιώσουν στο μισθό ή στη σύνταξή τους δεν σκοτίζονται ιδιαίτερα για τη διάκριση. Πολύ περισσότερο, δεν έχουν κανένα λόγο να πιστεύουν τις διαβεβαιώσεις ότι τα νέα μέτρα θα αποφευχθούν, επειδή «το βάρος θα δοθεί στη μείωση των δαπανών και στην πάταξη της φοροδιαφυγής» . Διότι πρόκειται για επανάληψη παλιότερων εξαγγελιών, που αποδείχτηκαν χωρίς αντίκρισμα.
Ειδικά για τη φοροδιαφυγή, αντί για ορισμένες εντυπωσιακές ανακοινώσεις ονομάτων και συλλήψεις, θα ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικό να ανακοινωθεί κάποια στιγμή πόσα από τα οφειλόμενα μπήκαν στα κρατικά ταμεία. Εκεί θα κριθεί η όποια πρόοδος. Κι αν υπάρξει τέτοια πρόοδος, τότε θα γίνονται περισσότερο πιστευτές διαβεβαιώσεις του τύπου δεν θα ληφθούν νέα μέτρα .
Όμως, μέχρι κάποια από αυτά να τα δούμε στην πράξη, αυτές οι διαβεβαιώσεις δεν προσφέρουν τίποτα στην όποια αξιοπιστία έχει απομείνει. Μόνον αφαιρούν. Μέχρι σήμερα οι πολίτες, μόλις ακούνε τέτοιου τύπου διαβεβαιώσεις, ετοιμάζονται να υποστούν τα (διαψευδόμενα) μέτρα που θα ακολουθήσουν.
Αρκετά. Είναι καιρός να σταματήσει το παιχνίδι των λέξεων και των υποσχέσεων, που δεν μπορούν να εξωραΐσουν τη σκληρή πραγματικότητα.
(Eλευθεροτυπία)
No comments:
Post a Comment